Zgodnie z nowelizacją prawa budowlanego z dnia 28 czerwca 2015 r. weszły w życie przepisy, wprowadzające zmiany w zakresie pozwoleń na budowę i zgłoszeń budowy do właściwych urzędów. Główną przesłanką do wprowadzenia zmian było uproszczenie procedur, tak by nie trzeba było długo oczekiwać na wydanie pozytywnej decyzji o pozwoleniu na budowę. Powyższe oznacza możliwość szybszego rozpoczęcia realizacji inwestycji korzystając jedynie z formy zgłoszenia budowy we właściwym urzędzie.
Obecnie, ustawa określa typ obiektów, które kwalifikują się do procedury zgłoszenia. Należy jednak pamiętać, że budowa domu bez pozwolenia jest możliwa jedynie w przypadku wolnostojących budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których obszar oddziaływania mieści się w całości na działki lub działkach, na których zostały zaprojektowane, tzn., że nie może sięgać na działki sąsiednie. W sytuacji, gdy dany budynek mieszkalny ograniczy możliwość zabudowy na sąsiedniej działce, wówczas konieczne będzie uzyskanie pozwolenia na jego budowę. Obszar oddziaływania obiektu wyznaczony jest przez projektanta i niezależnie od niego wyznacza go także organ administracji architektoniczno-budowlanej.
Prawo budowlane umożliwia zatem budowę domu jednorodzinnego bez obowiązku uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę. Nowe przepisy prawa budowlanego rozszerzają katalog obiektów budowlanych, przy budowie których nie jest wymagane uzyskanie pozwolenia na budowę, gdyż wystarczającym będzie jedynie dokonanie odpowiedniego zgłoszenia. Zgodnie z powyższym, niżej wymienione budynki nie będą wymagać pozwolenia na budowę, gdyż będą podlegać zgłoszeniu m.in.:
- wolno stojące budynki mieszkalne jednorodzinne, których obszar oddziaływania mieści się w całości na działce lub działkach, na których zostały zaprojektowane;
- wolno stojących parterowych budynków stacji transformatorowych i kontenerowych stacji transformatorowych o powierzchni zabudowy do 35 m2;
- wolno stojących parterowych budynków gospodarczych, garaży, wiat o powierzchni zabudowy do 35 m2, przy czym łączna liczba tych obiektów na działce nie może przekraczać dwóch na każde 500 m2 powierzchni działki;
- przydomowych ganków, oranżerii (ogrodów zimowych) o powierzchni zabudowy do 35 m2, przy czym łączna liczba tych obiektów na działce nie może przekraczać dwóch na każde 500 m2 powierzchni działki;
- wolno stojących parterowych budynków rekreacji indywidualnej rozumianych jako budynki przeznaczone do okresowego wypoczynku, o powierzchni zabudowy do 35 m2, przy czym liczba tych obiektów na działce nie może przekraczać jednego na każde 500 m2 powierzchni działki;
- sieci elektroenergetyczne obejmujące napięcie znamionowe nie wyższe niż 1 kV, sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne oraz gazowych o ciśnieniu roboczym nie wyższym niż 0,5 MPa;
Nie ulega wątpliwości, że powyższe rozwiązanie znacznie uprościło proces budowlany. Nie będzie już konieczne m.in. obowiązku załączania do projektu budowlanego oświadczeń właściwych jednostek organizacyjnych o zapewnieniu dostaw energii, wody, ciepła i gazu oraz o warunkach przyłączenia do sieci wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych, elektroenergetycznych, telekomunikacyjnych oraz oświadczenia właściwego zarządcy drogi o możliwości dostępu do drogi publicznej (z wyjątkiem dróg wojewódzkich i krajowych).
Podstawa prawna:
- ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U.2020., poz. 1333);
- ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2015 r., poz. 445)
Rolnik lub domownik, który rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej lub rozpoczyna współpracę przy prowadzeniu tej działalności, może nadal podlegać ubezpieczeniu społecznemu rolników, jeśli:
- podlegał temu ubezpieczeniu w pełnym zakresie z mocy ustawy nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata i nadal prowadzi działalność rolniczą, lub stale pracuje w gospodarstwie rolnym obejmującym obszar użytków rolnych powyżej 1 ha przeliczeniowego lub w dziale specjalnym w rozumieniu ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników;
- złoży w Kasie oświadczenie o kontynuowaniu tego ubezpieczenia w terminie 14 dni od rozpoczęcia wykonywania pozarolniczej działalności gospodarczej lub rozpoczęcia współpracy przy jej prowadzeniu (formularz oświadczenia KRUS UD-24). Niezachowanie terminu na złożenie oświadczenia jest równoznaczne z ustaniem ubezpieczenia od dnia rozpoczęcia wykonywania pozarolniczej działalności gospodarczej lub współpracy przy jej prowadzeniu. Oświadczenie można złożyć na wniosku o wpis do CEIDG przedsiębiorcy (CEIDG-1). Złożenie wniosku w tej formie traktowane jest jak dotrzymanie terminu złożenia oświadczenia w KRUS;
- nie jest pracownikiem i nie pozostaje w stosunku służbowym;
- nie ma ustalonego prawa do emerytury lub renty albo do świadczeń z ubezpieczeń społecznych;
- kwota należnego podatku dochodowego za poprzedni rok podatkowy od przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nie przekracza kwoty 3604 zł.
Kwota podatku od prowadzonej działalności pozarolniczej ma wpływ na możliwość pozostania przez rolnika lub domownika w ubezpieczeniu społecznym rolników, w kolejnych latach. Do dnia 31 maja każdego roku, po rozliczeniu roku podatkowego, rolnik lub domownik podlegający ubezpieczeniu rolniczemu, prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą lub współpracujący przy jej prowadzeniu, ma obowiązek złożyć w KRUS zaświadczenie naczelnika właściwego urzędu skarbowego albo oświadczenie, że kwota należnego podatku dochodowego od przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej za poprzedni rok podatkowy nie przekroczyła rocznej kwoty granicznej.
Jeśli kwota tego podatku przekroczy tzw. „roczną kwotę graniczną", a także jeżeli nie zostanie zachowany powyższy termin złożenia zaświadczenia albo oświadczenia, ubezpieczenie rolnika lub domownika ustanie z dniem, do którego rolnik lub domownik zobowiązany był złożyć zaświadczenie w jednostce Kasy, chyba że ten rolnik lub domownik zaprzestał prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w sposób trwały lub okresowy przed upływem tego terminu.
Rolnik lub domownik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą ma obowiązek opłacać miesięczną składkę podstawową na ubezpieczenie emerytalno-rentowe w podwójnym wymiarze. Z kolei na ubezpieczenie wypadkowe, chorobowe i macierzyńskie składka za te osoby opłacana jest w pojedynczej wysokości, podobnie jak za pozostałych ubezpieczonych, którzy nie prowadzą pozarolniczej działalności gospodarczej.
Pozarolnicza działalność gospodarcza jest to – w rozumieniu ustawy – pozarolnicza działalność gospodarcza prowadzona na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby fizyczne, na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, z wyłączeniem: wspólników spółek prawa handlowego oraz osób prowadzących działalność w zakresie wolnego zawodu.
Prawo do ubezpieczenia w KRUS, oprócz rolnika posiadającego 1 ha przeliczeniowego gruntu rolnego, mają także domownicy rolnika. W myśl przepisów, domownikiem rolnika jest osoba, która:
- jest osobą bliską rolnikowi;
- ukończyła 16 lat;
- pozostaje z rolnikiem we wspólnym gospodarstwie domowym lub zamieszkuje na terenie jego gospodarstwa rolnego albo w bliskim sąsiedztwie,
- stale pracuje w tym gospodarstwie rolnym i nie jest związana z rolnikiem stosunkiem pracy.
Podsumowując, możliwość opłacania składek w KRUS przez osobę, która prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, jest wyjątkiem od reguły. Opłacanie składek do KRUS jest możliwe tylko przy działalności gospodarczej prowadzonej na niewielką skalę, w stosunku do podstawowej działalności rolniczej. Rolnicy, którzy w swych przedsiębiorstwach osiągają większe dochody, przekraczające dochody z gospodarstwa, mają obowiązek zgłoszenia działalności gospodarczej w ZUS i tam opłacać składki na ubezpieczenie.
Podstawa prawna:
- ustawa z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. 2021 r., poz. 266);
- ustawa z dnia 6 marca 2018 r. prawo przedsiębiorców (Dz. U. 2021., poz. 162).
Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1 jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej: miesiąc - w przypadku roślin, 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek, 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego, 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt - licząc od dnia nabycia.
Jednym ze sposobów zwiększenia dochodów wśród rolników posiadających niewielkie tradycyjne gospodarstwa rolne oraz gospodarstwa ekologiczne jest sprzedaż żywności wyprodukowanej
w gospodarstwie rolnym bezpośrednio konsumentowi finalnemu z pominięciem pośredników, czyli tzw. sprzedaż bezpośrednia. Bezpośrednio konsumentowi można sprzedawać produkty pochodzenia roślinnego i zwierzęcego w stanie nieprzetworzonym, które pochodzą wyłącznie z własnych upraw lub hodowli bez konieczności rejestracji działalności gospodarczej.
W dniu 1 stycznia 2016 roku weszła w życie ustawa z dnia 9 kwietnia 2015 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, która umożliwia sprzedaż bezpośrednią przetworzonych przez rolników produktów rolnych z ich własnych upraw bez konieczności rejestracji działalności gospodarczej.
Zgodnie z art. 20 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi działalności gospodarczej sprzedaż przetworzonych produktów rolnych zaliczanych do przychodów z innych źródeł przy spełnieniu następujących warunków, m.in.: przetwarzanie produktów roślinnych i zwierzęcych
i ich sprzedaż nie będzie odbywać się przy zatrudnieniu osób na podstawie umów o pracę, umów zlecenia, umów o dzieło oraz innych umów o podobnym charakterze; jest prowadzona ewidencja sprzedaży; kwota przychodów wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych ze sprzedaży produktów wytworzonych przez rolników wynosi 40 000 zł; ilość produktów roślinnych lub zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy, hodowli lub chowu użytych do produkcji danego produktu stanowi co najmniej 50% tego produktu, z wyłączeniem wody.
Sprzedaż bezpośrednia produktów roślinnych i zwierzęcych przez rolnika do 40 000 zł rocznie podlega zwolnieniu z opodatkowania. Po przekroczeniu limitu 40 000 zł podatek dochodowy wynosi 2%.
Nowe rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 1 października 2015 roku w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej przewiduje, że sprzedaż produktów przetworzonych będzie mogła odbywać się nie tylko we własnym gospodarstwie rolnym, ale również wystaw, festynów, targów oraz kiermaszy organizowanych w celu promocji tych produktów na terytorium całego kraju. Ponadto, rozporządzenie rozszerza katalog produktów pochodzenia zwierzęcego dopuszczonych do sprzedaży bezpośredniej o siarę, mrożone tusze drobiu, zajęczaków i zwierząt łownych, skórowane tusze grubej zwierzyny łownej, patroszone tusze drobnej zwierzyny łownej, podroby drobiu, zajęczaków i zwierząt łownych i ślimaka wielkiego szarego. W rozporządzeniu określono ponadto limity sprzedaży bezpośredniej produktów przetworzonych pochodzenia zwierzęcego.
Podstawa prawna:
- ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2021r., poz.1128);
- ustawa z dnia 9 kwietnia 2015 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2015 r., poz. 699);
- rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 wrześnie 2015 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej (Dz. U. 2015r., poz. 1703)
Rękojmia za wady a gwarancja jakości towaru
W życiu codziennym, dokonując zakupu rzeczy, często spotykamy się z pojęciami rekojmi za wady lub gwarancji jakości. Terminy te bardzo często używane są zamiennie, co jest błędem, bowiem są to dwie różne podstawy odpowiedzialności za wady rzeczy sprzedanej. Jednak kupujący może dochodzić uprawnień z rekojmi i gwarancji niezależnie od siebie.
Rękojmia za wady
Zgodnie z art. 556 Kodeksu cywilnego sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną. Wada fizyczna polega na niezgodności towaru z umową i możemy o niej mówić gdy rzecz nie ma właściwości które powinna mieć zgodnie z przeznaczeniem i umową, rzecz nie ma właściwości o których istnieniu sprzedawca zapewniał kupującego, towar nie nadaje się do celu do jakiego kupujący chciał go nabyć i poinformował sprzedawcę, rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym.
Terminy rozpatrzenia reklamacji
Termin rozpatrzenia reklamacji wynosi 14 dni a po jego bezskutecznym upływie uznaje się że sprzedawca uznał roszczenia za zasadne.
Jeżeli wada ujawni się w ciągu roku od wydania rzeczy kupującemu przyjmuje się, że istniała w chwili przejścia na kupującego. Sprzedawca odpowiada z tytułu rekojmi za wady fizyczne, które istniały w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego lub wynikły z przyczyny tkwiącej w rzeczy. Sprzedawca odpowiada z tytułu rękojmi za wady fizyczne gdy wada zostanie stwierdzona przed upływem dwóch lat od wydania rzeczy kupującemu a w przypadku nieruchomości 5 lat. Roszczenie o usuniecie wady lub wymianę rzeczy przedawnia się po upływie 1 roku od stwierdzenia wady.
Uprawnienia kupującego
Z tytułu rękojmi za wady fizyczne kupujący może żądać naprawy lub wymiany rzeczy na nową wolną od wad (konsument/kupujący może żądać zamiennie, jest to wiążące dla sprzedawcy), obniżenia ceny lub ostatecznie odstąpić od umowy.
Zwolnienie sprzedawcy
Sprzedawca jest zwolniony od odpowiedzialności z tytułu rekojmi, jeżeli kupujący wiedział o wadzie w chwili zawarcia umowy.
Gwarancja jakości
Jest udzielana przez producenta dobrowolnie jako oświadczenie woli, które określa uprawnienia kupującego i obowiązki gwaranta, gdy rzecz nie ma właściwości określonych w gwarancji. Jest to pisemny dokument dołączony do towaru, otrzymywany przy wydaniu rzeczy odpowiedzialność gwaranta, termin, warunki oraz jakość rzeczy.
Terminy
Gwarant realizuje swoje obowiązki w terminie określonym w oświadczeniu gwarancyjnym- gwarancji (niekiedy gwarancja dożywotnia). Gdy brak jest określonego terminu przyjmuje się że wynosi ona 2 lata od wydania rzeczy kupującemu.
Uprawnienia
Obowiązki gwaranta wynikają z udzielonej gwarancji, w szczególności mogą polegać na wymianie rzeczy na wola od wad, naprawie rzeczy, zwrocie zapłaconej ceny lub innych obowiązkach gwaranta do których się zobliguje.
Podstawowa różnica pomiędzy gwarancją a rękojmią polega na tym, że rękojmia przysługuje nam zawsze z mocy prawa natomiast gwarancja jest dobrowolnie przyznawana przez producenta towaru. Uprawień z rękojmi i gwarancji możemy dochodzić niezależnie od siebie.
Zgodnie z ustawą z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy (Dz.U.1990.54.310), praca w indywidualnym gospodarstwie rolnym może zostać wliczona do pracowniczego stażu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. Należy jednak spełnić ściśle określone ustawowe warunki, które przedstawiam Państwu poniżej.
W pierwszej kolejności, należy wyjaśnić definicję „gospodarstwa rolnego”. Zgodnie z art. 553 kodeksu cywilnego przyjmuje się, że gospodarstwo rolne to grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą, oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Obecnie więc podstawowym warunkiem uznania gruntów za gospodarstwo rolne jest ich powierzchnia. Jeśli łączna powierzchnia gruntów stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej przekracza 1 ha użytków rolnych lub gruntów zadrzewionych i zakrzewionych na użytkach rolnych lub przekracza 1 ha przeliczeniowy użytków rolnych, jest to gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym.
Art. 1 ustawy z 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy określa tylko trzy rodzaje pracy w gospodarstwie, które dają nam prawo wliczenia jej do stażu pracy. Są to:
- okresy prowadzenia indywidualnego gospodarstwa rolnego lub pracy w takim gospodarstwie, prowadzonym przez współmałżonka,
- przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy po ukończeniu 16 roku życia w gospodarstwie rolnym prowadzonym przez rodziców lub teściów, poprzedzające objęcie tego gospodarstwa i rozpoczęcie jego prowadzenia osobiście lub wraz ze współmałżonkiem,
- przypadające po dniu 31 grudnia 1982 r. okresy pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym w charakterze domownika w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin.
Przy badaniu spełnienia warunków określonych w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy należy uznać, że okresy pracy w zespole rolników indywidualnych mogą być wliczone do stażu pracowniczego. Za takim wnioskiem przemawiają między innymi takie elementy jak: praca wykonywana była osobiście przez rolnika lub przy pomocy innych osób, np. członków rodziny, posiadane gospodarstwo rolne odpowiadało minimalnym normom obszarowym przewidzianym w przepisach kodeksu, ziemia wykorzystywana była do produkcji roślinnej czy zwierzęcej, nie wyłączając produkcji ogrodniczej, sadowniczej i rybnej.
Przez prowadzenie gospodarstwa rolnego należy rozumieć samodzielną lub przy pomocy innych osób (osób bliskich, pracowników najemnych) faktyczną pracę w gospodarstwie rolnym, wykonywaną na własny rachunek w charakterze właściciela bądź posiadacza. Faktyczna praca w gospodarstwie to nie tylko osobista fizyczna praca w polu, ale także organizowanie pracy, zarządzanie gospodarstwem, decydowanie o rodzaju produkcji.
Drugim okresem, który można wliczyć do pracowniczego stażu pracy, jest praca w gospodarstwie prowadzonym przez rodziców lub teściów. By jednak można było zaliczyć ten okres do pracowniczego stażu pracy, spełnionych musi być łącznie pięć warunków: fakt pracy w gospodarstwie rolnym prowadzonym przez rodziców lub teściów; okresy tej pracy muszą przypadać w ściśle określonym terminie, tj. przed dniem 1 stycznia 1983 r.; praca ta musi być wykonywana po ukończeniu 16 roku życia; po okresie tej pracy nastąpić musi objęcie gospodarstwa; po objęciu gospodarstwa nastąpić musi jego prowadzenie osobiście lub wraz ze współmałżonkiem.
Trzecim okresem, który można wliczyć do pracowniczego stażu pracy, jest praca w gospodarstwie w charakterze domownika. Dotyczy jednakże tylko pracy po dniu 31 grudnia 1982 r., czyli po objęciu rolników ubezpieczeniem społecznym. Z punktu widzenia spełnienia warunku opisanego w pkt 3 art. 1 ust. 1 przesądzające znaczenie ma stwierdzenie, czy mamy do czynienia z "domownikiem" w rozumieniu tego przepisu. Przepis ten co do pojęcia "domownika" odsyła z kolei do przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i ich rodzin. Definicje domownika należy interpretować w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników. Art. 6 pkt 2 w/w ustawy, za domownika uważa się osobę która łącznie spełnia niżej wymienione przesłanki:
- jest osobą bliską rolnikowi;
- pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z rolnikiem lub zamieszkuje na terenie jego gospodarstwa rolnego albo w bliskim sąsiedztwie;
- ukończyła 16 lat;
- stale pracuje w tym gospodarstwie rolnym;
- nie jest związana z rolnikiem stosunkiem pracy;
Trzeba pamiętać, że od dnia 1 stycznia 1991 r. pobieranie nauki w szkole przez domownika nie wyklucza zaliczenia okresu pracy w gospodarstwie rolnym przy ustalaniu prawa do świadczeń pracowniczych. Można zatem uczęszczać do szkoły i w czasie wolnym pracować na gospodarstwie rodziców. Dodam, że praca w gospodarstwie rolnym musi być udowodniona i odpowiednio udokumentowana. Zgodnie bowiem z art. 3 ustawy o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy pracownik powinien przedstawić zaświadczenie z urzędu gminy potwierdzające okresy pracy w gospodarstwie rolnym osoby zainteresowanej, w oparciu o posiadane przez nią dokumenty, takie jak np. rejestry gruntów, księgi podatkowe itp. Jeśli urząd gminy nie dysponuje dokumentami uzasadniającymi wydanie takiego zaświadczenia, ma obowiązek zawiadomić o tym zainteresowanego na piśmie. Istnieje wówczas możliwość udowodnienia okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym zeznaniami co najmniej dwóch świadków zamieszkujących w tym czasie na terenie, na którym jest położone gospodarstwo rolne.
Istotną kwestią dla oceny stanu faktycznego sprawy jest właściwa interpretacja warunku stałej pracy
w gospodarstwie rolnym. „Stała praca" w gospodarstwie nie zawsze musi polegać na codziennym wykonywaniu czynności rolniczych, gdyż - na przykład ze względu na rodzaj produkcji - niekiedy nie będzie to nawet konieczne. Polega ona jednak na pewnej systematyczności i co najmniej na gotowości do wykonywania pracy rolnej, gdy jest to niezbędne rolnikowi prowadzącemu gospodarstwo. Ten element dyspozycyjności domownika potwierdza również wymóg zamieszkania domownika na terenie gospodarstwa lub w pobliżu, czyli w takiej odległości, która umożliwia jak najszybsze dotarcie na teren gospodarstwa, jeżeli zajdzie taka potrzeba i świadczenia na rzecz gospodarstwa osoby bliskiej pracy
w wymiarze czasu niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania gospodarstwa rolnego.
Podstawa prawna:
- ustawa z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy (Dz.U.1990r., Nr 54, poz. 310),
- ustawa z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. Dz. 2021. poz.266)
- ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., nr 16, poz.93 ze zm.).